Fulxencio Nóvoa e o seu fillo Xosé tiñan sona de bos tiradores e solicitábanos dos pobos a fin de que fosen matar lobos. De esta volta, Xosé, un mozote de dezasete anos, va a dar conta en primeira persoa do acontecido na chamada que lles fixeron as xentes do Incio, na procura dun lobo enorme, que algúns din absolutamente negro e outros branco, unha besta que xa comeu unos cuantos nenos e unha rapaciña que pastoreaba o gando. Alí no Incio, Xosé coñecerá a beleza inquedante das irmáns Ana e Aurora e enfrontarase ás gadoupas dun animal que non ten medo do home nin do lume. Este é o arranque argumental de »Pel de lobo», a novela de Xosé Miranda, gañadora do Premio Merlín 2002. Unha novela de aventuras e terror que recrea o mito habitual e literario do lobishome. Escrita nunha prosa de alta calidade literaria, empregando unha lingua habitual moi puída, Xosé Miranda crea nesta novela engaiolante a atmosfera desacougante das fazañas e das crenzas sobre o lobo nas aldeas da montaña luguesa. Aventuras e crenzas que non lle impiden recoller noutros fíos narrativos unha enigmática historia amorosa e de descubrimento iniciático da vida adulta, o enfrentamiento sobre as ideas de redención dos foros de discusión, o planeta mítico e as crenzas populares da aldea, ou as historias de cazadores. »Pel de lobo» constitúe unha homenaxe á memoria de tódolos habitantes das montañas de Lugo e Ourense, a súa fala e a súa concepción do planeta. Unha homenaxe, tamén, traballo dos antropólogos e escritores galegos como Laureano Prieto, Vicente Risco, Fiz Vergara Vilariño, Uxío Novoneyra ou Ánxel Fole, que impregnaron coas súas historias as páxinas desta magnífica obra, dirixida tanto a público xuvenil como adulto.
Fulxencio Nóvoa e o seu fillo Xosé tiñan sona de bos tiradores e solicitábanos dos pobos a fin de que fosen matar lobos. De esta volta, Xosé, un mozote de dezasete anos, va a dar conta en primeira persoa do acontecido na chamada que lles fixeron as xentes do Incio, na procura dun lobo enorme, que algúns din absolutamente negro e outros branco, unha besta que xa comeu unos cuantos nenos e unha rapaciña que pastoreaba o gando. Alí no Incio, Xosé coñecerá a beleza inquedante das irmáns Ana e Aurora e enfrontarase ás gadoupas dun animal que non ten medo do home nin do lume. Este é o arranque argumental de »Pel de lobo», a novela de Xosé Miranda, gañadora do Premio Merlín 2002. Unha novela de aventuras e terror que recrea o mito habitual e literario do lobishome. Escrita nunha prosa de alta calidade literaria, empregando unha lingua habitual moi puída, Xosé Miranda crea nesta novela engaiolante a atmosfera desacougante das fazañas e das crenzas sobre o lobo nas aldeas da montaña luguesa. Aventuras e crenzas que non lle impiden recoller noutros fíos narrativos unha enigmática historia amorosa e de descubrimento iniciático da vida adulta, o enfrentamiento sobre as ideas de redención dos foros de discusión, o planeta mítico e as crenzas populares da aldea, ou as historias de cazadores. »Pel de lobo» constitúe unha homenaxe á memoria de tódolos habitantes das montañas de Lugo e Ourense, a súa fala e a súa concepción do planeta. Unha homenaxe, tamén, traballo dos antropólogos e escritores galegos como Laureano Prieto, Vicente Risco, Fiz Vergara Vilariño, Uxío Novoneyra ou Ánxel Fole, que impregnaron coas súas historias as páxinas desta magnífica obra, dirixida tanto a público xuvenil como adulto.
Fulxencio Nóvoa e o seu fillo Xosé tiñan sona de bos tiradores e solicitábanos dos pobos a fin de que fosen matar lobos. De esta volta, Xosé, un mozote de dezasete anos, va a dar conta en primeira persoa do acontecido na chamada que lles fixeron as xentes do Incio, na procura dun lobo enorme, que algúns din absolutamente negro e outros branco, unha besta que xa comeu unos cuantos nenos e unha rapaciña que pastoreaba o gando. Alí no Incio, Xosé coñecerá a beleza inquedante das irmáns Ana e Aurora e enfrontarase ás gadoupas dun animal que non ten medo do home nin do lume. Este é o arranque argumental de »Pel de lobo», a novela de Xosé Miranda, gañadora do Premio Merlín 2002. Unha novela de aventuras e terror que recrea o mito habitual e literario do lobishome. Escrita nunha prosa de alta calidade literaria, empregando unha lingua habitual moi puída, Xosé Miranda crea nesta novela engaiolante a atmosfera desacougante das fazañas e das crenzas sobre o lobo nas aldeas da montaña luguesa. Aventuras e crenzas que non lle impiden recoller noutros fíos narrativos unha enigmática historia amorosa e de descubrimento iniciático da vida adulta, o enfrentamiento sobre as ideas de redención dos foros de discusión, o planeta mítico e as crenzas populares da aldea, ou as historias de cazadores. »Pel de lobo» constitúe unha homenaxe á memoria de tódolos habitantes das montañas de Lugo e Ourense, a súa fala e a súa concepción do planeta. Unha homenaxe, tamén, traballo dos antropólogos e escritores galegos como Laureano Prieto, Vicente Risco, Fiz Vergara Vilariño, Uxío Novoneyra ou Ánxel Fole, que impregnaron coas súas historias as páxinas desta magnífica obra, dirixida tanto a público xuvenil como adulto.
