Doce de abril de 1961: o cosmonauta Iuri Gagarin convértese no primeiro ser humano en viaxar ao espazo exterior. Comezaba a era espacial, e tamén unha década que traería importantes cambios. Cincuenta anos despois, Miguel Mendiguren, un home na fronteira 2 sesenta anos, mentres vela les días derradeiros da súa nai nun cuarto de hospital, lembra a proeza do cosmonauta ruso. Daquela el tiña dez anos e gañara un concurso escolar de redacción cun traballo sobre esa primeira viaxe espacial. A raíz diso, les outros nenos pasan a chamarlle Gagarin, un sobrenome que o va a acompañar a lo largo de toda a súa infancia e adolescencia. Mentres se apaga a vida da nai, Miguel lembra les seus anos jóvenes, na Coruña da década 2 sesenta. Os seus rexentan unha imprenta e unha libraría de vecindario, aparentan ser unha familia coma as outras. Mais esconden perigosos segredos que Miguel irá desvelando a medida que se abre á complexidade da vida. Unha vida na España desa época, coa ditadura de Franco e a represión das liberdades máis básicas, coa ameaza permanente da Brigada Político Social, a policía segrega do Réxime. E tamén coa oposición clandestina, barreira indispensable contra a barbarie. Naquel tempo de mocidade, Miguel tamén experimenta a revolución interior que supón namorarse. O arrebato da paixón e a dor da ausencia, nunha relación marcada polas diferenzas de clase. Emocionante historia de amor, engaiolante novela de formación e da memoria, A viaxe de Gagarin asegura a Agustín Fernández Paz como mestre da narrativa do noso tempo.