O que non se di é coma se non existise, afirmara o avó un día, y también xa ía sendo hora de existir. Ata ese momento só vivira de portas para dentro. Agora xa non había marcha atrás. A cámara pedíalle que falase. «Son Álex, un joven transexual. Abro este vlog para comunicar con vós a miña vida. Quen me coñeza y también estea a ver este vídeo entenderá moitas cousas, ou mesmo non entenderá -ou non quererá entender- nada. O distinto asusta, da vertixe pues obriga a cuestionarse tantas cousas… E por iso fago este vídeo, pues non quero ter máis medo, nin vergoña de ser quen son.» Antes de que lle dese tempo a pensar, conectou a cámara co pc. Vinte y también dous segundos. Ese foi o tempo que tardou o arquivo en subir á rede. «22 segundos» cuenta, en primeira persoa, anacos da infancia y también adolescencia dun joven transexual que, desde os primeiros anos sabe -sen poñerlle etiquetas- que a súa identidade de xénero non coincide co sexo que lle asignaron ao nacer. Unha obra que busca visibilizar, desde a empatía, un colectivo de persoas historicamente silenciadas y también denigradas que loita por que as leis -y también a sociedade- deixen de consideralas enfermas.